Terug = Forrige innlegg
Verder = Neste innlegg
Christchurch
|
07-11-2012 & 08-11-2012
Final Roadtrip New Zealand 2/9
Catlins
Heerlijk om in een warm bed te kunnen slapen na de koude nacht bij Mount Cook. Toen we de gordijnen opendeden, zagen we een strakblauwe hemel, heerlijk! Ons doel voor vandaag was om naar Catlins te reizen, zoals de kustregio aan de zuidoostkust van het zuidereiland heet. We volgden de Clutha rivier via Cromwell en Alexandra. De rivier voerde ons door mooie dalen smalle kloven, voorbij dammen en groene landbouwgebieden totaan de kuststad Balclutha.
|
Det var utrolig godt å sove i en varm seng etter den kalde natten ved Mount Cook. Da vi åpnet gardinene, ble vi møtt av en blå skyfri himmel, herlig! Målet for dagen var å komme oss til Catlins, som regionen ved sørøstkysten på sørøya heter. For å komme oss dit, kjørte vi via Cromwell og Alexandra og fulgte Clutha elva. Elva førte oss gjennom flotte daler og smale kløfter, forbi demninger og grønne landbruks- og beiteområder til kystbyen Balclutha.
|
Cromwell Gorge, hvor man på 1800-tallet fant gull
Cromwell Gorge, waar men in de 19e eeuw goud vond
Clyde Dam; Lake Dunstan
Molyneux Bay, Catlins første vik/strand
Molyneux Bay, Catlins eerste baai/strand
Na een paar uur in de auto stopten we bij Nugget Point om te lunchen in de zon. Op een smalle, steile landtong heeft men hier een mooie vuurtoren gebouwd. Het pad over de landtong geeft de wandelaars uitzichten van bijna 360 graden over de Stille Oceaan en een tiental kliffen genaamd "nuggets". In het water beneden konden we een paar zeehonden zien. We liepen het pad terug naar de auto en volgden en nieuw pad naar een strand waar je penguins kunt zien als je geluk hebt, erg stil bent en als je je binnen in een "schuilhut" houdt die men hier heeft opgezet. Een bordje vertelde ons echter dat we wat te vroeg waren, aangezien de vogels normaal niet aan land komen voor de schemering. Maar het strand was erg mooi!
|
Etter noen timer i bilen stoppet vi ved Nugget Point for å spise lunsj i sola. På en smal og bratt odde har man her bygget et flott fyrtårn. Stien over odden byr på nesten 360-graders utsikter. Ved fyrtårnet har du utsikt over stillehavet og et titalls klipper som kalles for "nuggets". Nede i vannet kunne vi såvidt se et par seler. Vi gikk stien tilbake til bilen og fulgte en ny sti ned til en strand hvor du kunne se pingviner hvis du er heldig, veldig stille og hvis du holder deg inne i et "skjuleskur" som man har satt opp der. Et skilt fortalte oss derimot at vi var litt for tidlig, siden fuglene vanligvis ikke kommer i land før det begynner å bli mørkt. Men stranden var fin!
|


Nugget Point
Klarer du å se selene?
Kun jij de zeehonden zien?



Op internet had ik informatie gevonden over een goedkope, onbemande camping bij een mooi strand, Purakaunui Bay. De camping lag een aantal kilometer van de hoofdweg en we moesten een aantal onverharde wegen rijden om er te komen. We kwamen ook een aantal kruispunten tegen die niet op de kaart stonden, maar gelukkig gokten we telkens de goede richting. Ik heb zelden een camping gezien met zulke mooie uitzichten. Afgezien van twee campers waren we de enige gasten en onze enige buren waren een paar schapen en een eenzame zeehond op het strand. Heerlijk om geen bereik of internet te hebben! Na een strandwandeling, warmden we wat restjes op en genoten van een Speights-biertje terwijl we naar de golven staarden en luisterden naar het enige geluid dat we konden horen: de wind (het waaide zo hard dat we de auto als windscherm moesten gebruiken).
|
På nettet hadde jeg funnet informasjon om en billig, ubemannet campingplass ved en fin strand, Purakaunui Bay. Campingplassen viste seg å ligge noen kilometer fra hovedveien og vi måtte kjøre en del grusveier for å komme oss dit. Vi traff også en del veikryss som ikke stod på kartet, men heldigvis gjettet vi riktig vei. Jeg har sjelden sett en campingplass med så fin utsikt. Bortsett fra to bobiler var vi de eneste gjestene og våre eneste naboer var en liten saueflokk og en ensom sel på stranda. Herlig å ikke ha mobildekning eller nett! Vi tok oss en tur på stranda, varmet noen middagsrester fra dagen før og koste oss med en Speights-øl mens vi så på bølgene og hørte på den eneste lyden vi kunne høre: vinden (det blåste så kraftig at vi måtte bruke bilen som vindskjerm).
|



Purakaunui Bay
Het was 's nachts behoorlijk koud, maar toen de zon opkwam, werd het gauw warm in de tent. Even na 7 uur stonden we op, pakten onze spullen in de auto en reden weer verder. Bijna om de hoek stopten we nog even om de Parakaunui Falls te bekijken voordat we aan onze baai/strand-marathon begonnen. De stranden liggen hier "als parels aan een snoer" (Noorse uitdrukking) en telkens als je denkt 's werelds mooiste strand te hebben gezien, duikt er een nog mooiere op achter de volgende bocht.
|
Det ble en ganske kald natt, men når sola kom opp ble det fort veldig varmt i teltet. Litt etter kl. 7 stod vi opp, pakket ned tingene våre i bilen og kjørte av gårde. Nesten rett rundt hjørnet ble det et lite stopp for å se på Parakaunui Falls før vi begynte på vår strand/vik-maraton. Strendene kommer som perler på ei snor og når du tror at du har sett den fineste stranden i verden, så dukker det opp enda en finere en rundt neste hjørne.
|
Purakaunui Falls
Tautuku Bay
Porpoise Bay; Curio Bay
Bij Curio Bay bezochten we wat hier "petrified forest" wordt genoemd, vrij vertaald een "fossiel bos" (gok ik). Strak aan de oceaan kun je hier resten/fossielen vinden van een 170 miljoen jaar oud bos. Fascinerend! Als ik het goed heb begrepen hebben modderoverstromingen as van oude vulkanen meegevoerd die de oude bomen hebben gepenetreerd en impregneerd zodat ze versteend zijn.
|
Ved Curio Bay besøkte vi noe som man her kaller "petrified forest", noe som kan oversettes med fossilskog tror jeg. Rett ved havet finner du her rester eller fosiler etter en 170 millioner år gammel skog. Veldig fascinerende! Hvis jeg har skjønt det riktig har gjørmeoversvømmelser ført med seg aske fra gamle vulkaner som har prenetrert og impregnert disse gamle trærne slik at de ble til sten.
|

Hup, in de auto en op naar de volgende attractie! Nog meer kilometers over onverharde wegen voerde ons naar het zuidelijkste puntje van het zuidereiland, Slope Point.
|
Inni bilen igjen til neste attraksjon! Det ble en del kilometer på nye grusveier, denne gangen til sørøyas sydligste punkt, Slope Point.
|
Na Slope Point waren we de onverharde wegen wat zat en volgden we de hoofdweg richting Invercargill om vervolgens afscheid te nemen van de kust. Maar niet voordat we nog een laatste keer stopten bij nog een mooi strand, Te Waewae Bay. Aan de horizon konden we reeds de eerste bergtoppen van Fiordland National Park zien, onze volgende bestemming.
|
Etter Slope Point ble vi litt leie av å kjøre på dårlige grusveier. Vi fulgte hovedveien videre mot Invercargill og tok farvel med kystregionen. Men ikke før vi en siste gang stoppet ved enda en fin strand, Te Waewae Bay. I horisonten kunne vi se de første fjelltoppene i Fiordland National Park, vårt neste reisemål.
|
Te Waewae Bay
|